Voor een goed begrip over de inzamelcampagne van stichting Viae Vitae moeten we terug naar 2003. In dat jaar opent in de plaats Woloan op het eiland Sulawesi een verpleeghuis voor ernstig en meervoudig gehandicapte kinderen.
Het tehuis richt zich in eerste instantie op het bieden van 24 uurs-verzorging aan de jonge bewoners, van wie de levensverwachting in Indonesië kort is. De veilige omgeving van het tehuis en de toewijding van de goed opgeleide Indonesische verplegers blijkt zo heilzaam, dat de oorspronkelijke doelstelling –kinderen in de weinige tijd die hen rest optimaal te verzorgen– na enkele jaren wordt bijgesteld naar een aanpak voor de lange termijn. De kansloos geachte baby’s en peuters groeien dankzij goede voeding, persoonlijke hygiëne en aandacht voor hun mentale en fysieke ontwikkeling uit tot kinderen. Kinderen, die ondanks hun zware handicap een menswaardig bestaan leiden.
Ruim tien jaar na de start verblijven in kindertehuis ‘Sayap Kasih’ zo’n 25 meervoudig gehandicapte bewoners, variërend van 1 tot 22 jaar. Ook de jongeren en jongvolwassenen zijn en blijven voor alle aspecten van hun bestaan afhankelijk van de zorg van anderen. Ze blijven dat de rest van hun leven.
De behandeling in het tehuis is naast het leveren van goede zorg ook gericht op het stimuleren van de capaciteiten van de bewoners. Hoe gering ook, een vooruitgang op het motorische, cognitieve of zintuigelijke vlak is juist voor hen van grote waarde.
Een tweede opvangtehuis is nodig én logisch
De goede resultaten van het eerste tehuis voor meervoudig gehandicapte kinderen op Woloan, Sulawesi, kennen inmiddels ook een keerzijde. Kindertehuis ‘Sayap Kasih’ is tot de laatste plek bezet en eigenlijk meer dan dat. De kinderen van weleer zijn uitgegroeid tot jongvolwassenen, die hard toe zijn aan opvang onder leeftijdsgenoten. Het tehuis voldoet nog altijd uitstekend als zorgplek, maar de oudste onder de bewoners voelen zich niet meer thuis tussen de kleintjes. Het belemmert hun ontwikkeling, merken de begeleiders, temeer omdat het leven in het tehuis zich grotendeel afspeelt in gezamenlijke ruimtes.
… en biedt andere kinderen een kans
Tel hier bij op dat het capaciteitsplafond is bereikt en de wachtlijst van gehandicapte kinderen lang is, en de bouw van een tweede opvangtehuis is even ontontbeerlijk als logisch. De oudste bewoners schuiven door naar Sayap Kasih 2 en maken zo plaats voor ernstig gehandicapte baby’s, peuters of kinderen die door ouders en familie niet verzorgd kunnen worden. Omdat het nieuwe tehuis niet meteen vol is met de oversteek van de jongvolwassenen uit Sayap Kassih 1, biedt het bovendien de kans om andere ernstig gehandicapte jongeren uit de omgeving van Woloan de speciale verzorging en verpleging te bieden die ze node missen.
Een tweede project kortom, dat schreeuwt om realisatie. De wil is er, de kennis zeker ook, zelfs de grond voor Sayap Kasih 2 ligt al te wachten. Nu alleen het geld nog.
106.000 euro voor een kindertehuis
Het tweede tehuis voor meervoudig gehandicapte jonge mensen in Woloan, Sulawesi, wordt gebouwd in twee fases. Het project waarvoor Viae Vitae nu geld inzamelt, behelst de bouw van de begane grond van Sayap Kasih 2. In een later stadium krijgt het tehuis mogelijk nog een extra verdieping.
Volgens de begroting die een plaatselijke aannemer op verzoek van Viae Vitae opstelde, kan de eerste fase van het tehuis worden gebouwd voor 1.738.100.00 roepia, oftewel 120.000 euro. De bouwsom is inclusief schilderwerk, sanitair, vloeren en betegelde wanden.
De stichting heeft via fondsen al een basis weten te leggen van 14.000 euro. Voor de ontbrekende 106.000 euro zoekt ze bedrijven, organisaties en individuele personen die een bedrag willen doneren. Een bijdrage in natura –bijvoorbeeld het beschikbaar stellen van hulpmiddelen of het leveren van spullen voor de inrichting en aankleding van het tehuis–behoort ook tot de mogelijkheden.
… én een impuls voor de lokale economie
De stichting laat het tehuis bouwen door aannemers uit de regio Woloan. Ze geeft daarmee een welkome impuls aan de economie op het eiland en weet tegelijk de kosten te drukken. De lonen en de prijzen van bouwmateriaal liggen in Indonesië nu eenmaal een stuk lager dan in eigen land.
Viae Vitae streeft er naar het benodigde geld over enkele maanden bij elkaar te hebben, zodat nog dit jaar een begin kan worden gemaakt met de bouw. De stichting zal haar donateurs geregeld berichten over de besteding van hun gelden en over de voortgang van het project.
